Farklı zamanlarda Filistin’le ilgili yazılar kaleme aldım.

Bunlardan biri yazı gönderdiğim sitelerden birinde 19 Mayıs 2018’de çıkmış.

O dönem de yine İsrail’in azıttığı, tozuttuğu, Gazze’yi bombalayarak, çoluk çocuk, kadın erkek demeden masum insanları katlettiği günlerdi.

Bizde böyledir.

İsrail bombalar, biz bağırırız.

İlişkileri askıya almayı konuşuruz.

Lanetler yağdırırız terör devletine.

Kola’yı, deterjanı, diş macununu, spor ayakkabıyı almamaya karar veririz.

Nereye kadar?

İsrail bombalama ve katliamlara ara verip bir süre dinlenmeye çekildiğinde bizim de öfkemiz geçer, sakinleşiriz.

Sanırız ki artık her şeybitti.

Unuturuz.

Yine ne iştahımız kesilir, ne kar gibi beyaz çamaşırlardan, inci gibi dişlerden vaz geçeriz ne de ayak konforumuzdan.

Sadece ayak değil, el ve göz konforumuzdan da vazgeçmeyiz.

Elimizden cep telefonunu düşürmez, gözümüzü paylaşımlardan, yazışmalardan yorumlardan ayırmayız.

Sonra da kahrolsun İsrail.

Olur inşallah!

İsrail tek başına bir yapı değil ki.

Bakın, devlet demiyorum, yapı diyorum.

‘Terör dış destek almadıkça varlığını sürdüremez’ tezi var ya.

İsrail’in durumu tam da bu?

İsrail, devlet görünümü kazandırılmış uluslararası tanınırlığı olan saygın bir terör oluşumudur.

Siyonizm güçlü oldukça destek almaya, güçlü olmaya; bebekleri, kadınları, yaşlı ve sivilleri öldürmeye devam edecektir.

O, sürekli gördüğümüz harita tamamen İsrail olarak boyansa ki İsrail’in hedefi bu; bırakın Filistin’i dünyada bir tek Filistinli Arap kalmasa bile İsrail kendine bir düşman bulacaktır.

Arkasında lobisi, hizmetkârları olduğu sürece bu böyle olacaktır.

Batı, varlığını ötekine, bir düşmana borçludur her zaman.

İsrail’de de bunun bir örneğini görmekteyiz.

Ne gariptir ki vaktiyle kendilerine büyük acılar yaşatan Avrupalılar günümüzde İsrail’in en büyük destekçileridir.

Sevdiklerinden değil, bana dokunmayan yılan bin yaşasın misali.

Çok sevseler Avrupa’da bir devlet kurdururlardı.

İsrail’e arkasında en az onun kadar medya ve mali desteği olan ülkeler karşı koyabilir.

Var mı?

Bugünkü dünya düzeninde yok.

Bırakın karşı koymayı Türkiye dışında yüksek sesle rahatsızlığını dile getiren de yok.

Araplar…

Ah Araplar!

Belki de susarak en büyük desteği vermekteler devlet terörüne.

Peki, bu haldeki Araplarla birik olunur, birlikte hareket edilebilir mi?

Toptancı bir ön yargı taşımamak lazım ama bence en iyisi Türkiye’nin güçlü olması.

Tek başına dünyaya adaletle nizam verecek kadar.

Başka yolu yok, başka çare yok.

Türk de Türkiye de beklenendir.

Tarih bize bu misyonu yüklemektedir.

Allah insanımıza çalışkanlık, bilinç, ülkemizi yönetenlere, yönetmeye talip olanlara güç, sabır ve basiret versin.

Hayırlı Bayramlar.