Eşya ;hakkında konuşulan şeydir. Eşyaya eşya demeniz bir sıkıntı oluşturmaz. Ama eşyayı ruhunuz yerine koyarsanız o zaman kendinizi tahrip etmiş olursunuz. Ve her kim yaşamını eşyaya endeksli bir yaşamla sürdürüyorsa insan değildir. Modern insan zihnini kendi duygularıyla meşgul etmeyi öğrendiğinden beri toplumsal hayata karşı duyarsızlaşmıştır. Birlikteliği bilmez o sadece dışarıdaki heyecan veren dünyayı ve onu kullanmak üzere kendi ateşinin arzusunu bilir. Yani o kendini benliğine tapan narsist bir ilah olarak görür. Modern kaprisli insan aklı; inanmaz ve kıyaslamalarla karşılaşmak istemez. Kaprisli adamın inanmayan özü inançsızlık ve kapristen, amaçları ise tespit ve araçları tasarlamak tan başka bir şey algılayamaz. Onun dünyası, birçok amaç , fedakarlık , lütuftan ve karşılaşma anlayışından mahrumdur. Amaç ve araçlara düşkünlüğü bundan farklı olamazdı ve işte bunun adı ise ona göre kötü kaderdir. Birikmiş bireysel yükleri yüzünden varoluşunu bir türlü gerçekleştiremez ve içinden çıkılmaz bir hal alır. Karar veren kimse hürdür, çünkü o varlık huzuruna adım atmıştır. Kişiye göre "kendini bil, kendini tanı demek; kendini varlık olarak bil, tanı demektir". Fakat hür insanın bir hedefi yoktur ve onun sadece bir tek şeyi vardır, daima alın yazısına doğru ilerleme kararı. O inanır ve karşılaşır. Kişi her an tecrübe ile doldurmalıdır ancak o zaman ateşi diner. O olmaksızın bir insan yaşayamaz . Kim misyonu üzere yürürse, Allah daima onun önündedir. Misyon ne kadar imanla yerine getirilirse, yakınlık o kadar kuvvetli ve o kadar sürekli olur. İnsan dünyasında hiçbir şey ekilmeden filizlenmez ve yetişmez her ikisi de öteki ile karşılaşmalardan doğar. İyi yol kesinlikle iyi olmalı, fakat büsbütün açık olmamalıdır. Eğer tamamen anlaşılır olursa onu reddetmek çok kolay olur. Kendisini diğerlerinden ayrı tutarak ego varlığı terk eder. Ego hiçbir gerçekliğe iştirak etmez, herhangi bir gerçeklik de kazanmaz. Kendisini kendinden başka her şeyden ayrı tutar. Amacı kendisini ayrı tutma ve sahip olmadır. İç dünyalarına çekilenlerin üretimle alakası yoktur iç dünyaları insanı ben yapar. Yalnız hayat ölümden daha fazla ürküntü verir. Sıkıntı kendi kendine yarılan zamanın içimizdeki yankısıdır. Boşluğun açığa çıkmasıdır. Sıkıntı batıl inanç noksanlığından çürümüş ruhların sonsuzudur. Artık uçurumlarda yoktur doruklarda. Tabu haline gelmiş bir şeyin maddi simgesini yok etmek kafi gelmez, basit bir şeydir bu asıl onun zihinlerde ve ruhlarda bıraktığı kökleri yok edilmelidir. Her insan derinliklerinin zamanına ilerler. Her insan kendinden kaçan bir mistiktir. Diğer uzun süreli bir davranış şekli ise biz onlar kelimeleri ile özetlenir. Burada dünya ikiye bölünür. Aydınlığın çocukları ve karanlığın çocukları, iyiler ve kötüler, seçilmişler ve lanetliler. Biz karşılaştığımız insanları, onlara iyilik dileyerek veya derin bağlılığımızı sunarak veya onları Allah'a emanet ederek selamlarız. Dizlerimiz bükülmez belki titrer, ellerimiz kavuşmaz ama birbirini arar. Korkularımızın ufkundan yeni tebessümler doğacaktır. Her ne kadar birçok hastalığa maruz bulunsa da ruh, tabiat ağacının çiçeğidir. İki çeşit insanoğlu yoktur, fakat iki insanlık kutbu vardır iyi ve kötü. Kurban ve duayı her türlü büyüden ayıran , büyü; hiçbir ilişkiye girişmeksizin etkili olmak ister ve sanatını boş yere icra eder. Kurban ve dua ise ilahi huzura karşılıklı ilişkiyi ifade eden kutsal temel kelimenin mükemmelliğine adım atar. İman olmazsa sonsuz sayıda çıkmaza girilir. Yeryüzü varılmayan hidayetler ve ayaklar altına alınmış sırlarla doludur. Evren'i Adalet yönetir orada çözülen her sorun, inşa edilen her yıkım güzel bir kararın izini taşır. Adaletsizlik ciğerlerimiz de ki havaya, düşüncelerimizin mekanına, yıldızların sessizliğine ve hayretine musallat olduğu zaman mücadele kime karşı verilecek. Her varlık bir başka varlığın can çekişmesi ile beslenir ve dünya her zaman gözyaşları'nın biriktiği yer olmaktan kurtulamaz.