Gelişimin yaşam boyu devam eden bir süreç olduğu ve bu süreçte en etkili ve en hızlı dönemin 0-6 yaş aralığı olduğu birçok bilim insanı tarafından belirtilmiş ve dahası birçok psikoloji kuramcısına göre bu dönem insan kişiliğinin ve yetişkin davranışlarının asıl belirleyicisi olarak kabul edilmiştir. Toplumların varlığını oluşturan ve bu varlığın devamını sağlayan, dahası bir toplumu dünya üzerinde örnek bir medeniyete dönüştürecek olan o toplumun yetiştirdiği bireylerdir. Bu nedenle eğitim, toplumların varoluş mücadelesinde belirleyici role sahiptir. Bir toplumu zirveye çıkaran da bataklığa sürükleyen de o toplumun fertlerine verdiği eğitimdir. Bu nedenle kadim geçmişinden gelen köklerle muasır medeniyet tanımını, toplumumuz yeniden şekillendirme hedefinde.O halde insan yetiştirme işini sadece ailelere bırakma ve çocukların okul yaşına gelmesini bekleme lüksüne sahip değiliz.Bu yüzden okul öncesi okullar,eğitimin başlangıç ve temeli olduğundan çok önemli.Bu okullar müfredat değişiklikleriyle,kalbin terbiye edildiği okullar olmalı, çocukların kalpleri okul öncesinden itibaren temiz bir maya ile yoğrulursa merhametin, sevginin ve empatinin gelecekteki iftiharı olur.Okul Öncesi okullarda merhamet ve empati kesinlikle ders olarak okutulmalı.Paylaşıma önem verilmeli.Eğitimdeki yüzyıllık pozitivist aklın ürünü olan bencil,dışlayıcı ve çatışmacı eğitim anlayışından,sosyal kabul ve merhametin kapsayıcılığına dönülmesi gerek. İlk yeteneklerin fark edilmesine, sınıfların yeteneklere göre oluşturulmasına okul öncesinden başlanmalı.

Okul öncesi eğitimde sanat,musiki ve dindeki aşk idealini damla damla çocuğun kalbine işleyerek, kalbin çarpıntısını dini ve milli mefkureye uydurmak gerek. Kurtuluşumuzun ilk müjdesi,okul öncesi eğitimde başlayacak olan iç terbiyeyle olacaktır.Yalnız din eğitimi verilince çocukları fazla sık boğaz etmemeye dikkat etmeli ,çocuklar eğitimden soğutulmamalı.Bu yüzden bu tür eğitimler eğlenceli hale getirilerek verilmelidir. Bütün inanç esasları, Allah inancıyla irtibatlı olarak verilmelidir. Küçük yaşlarda çocuğun din eğitimine, Allah inancıyla başlamak gerekir. Sonra anlatılacak bütün dînî bilgiler, Allah inancı merkeze alınarak verilmelidir. Çocuk, ilk defa “Allah” demeyi öğrendikten sonra, Allâh’a duâ etmenin ve O’na yönelmenin tecrübesini yaşamalıdır.Bu dönemde dînî eğitim, çocuklara dozunda ve çocuğun hâdiseleri anlama ve anlamlandırma süreci olan bilişsel gelişimleri dikkate alınarak verilirse, ergenlik döneminde dînî vecibeler rahatlıkla yerine getirilecektir. Aksi olursa çocuğun anlamlandırma ve uygulamasında zor bir süreç başlayacaktır. Böylece çocuğa verilmek istenen mesaj rahatlıkla verilir.4-6 yaş,okul öncesi çocukluk döneminin dönüm noktasıdır. Bu çağ, çocuğun birtakım ibadetlere, dînî tavır ve davranışlara âşinalık kazandırabilmesi için en önemli zaman dilimidir. İnanç esasları, temel anlamda bu çağda iyi ve doğru şekliyle kavratıp benimsetilebilir.Bu dönemde çocuk,soyut düşünmeye başlamıştır.Çocuklara İslam anlatılırken din anlatılırken cehennem,ateş,gibi ürküntü veren şeyler anlatılmamalı.sevgi dili kullanmalı.Peygamberimizin çocuklarla olan diyaloğu hikayeleştirilerek ve örnekler verilerek anlatılmalı.

Birde kitap okuma alışkanlığına okul öncesinden başlanmalı ve Talim Terbiye Kurulu müfredata bir dersi ,kitap okuma dersi olarak eklemeli. Yani okuma alışkanlığı <eğlenerek okuyorum> etkinlikleriyle başlatılabilir. Dört ve beş yaşlarında çocuğa bol bol dînî hikâyeler okumalı, bununla kalmayarak onları hâfızasında tutmasını sağlamalı ve sorular sorarak zihnini çalıştırması öğretilmelidir.İbn-i Sina çocuk terbiyesinin esasları hakkında şöyle söyler: Dünyaya gelen çocuğa ebeveyni öncelikle iyi bir isim vermelidir. Zira bu onu gelecekte iyi ve ahlaklı kılacak sebeplerden biridir. Çocuk için bakıcı olacak kişide, okuldaki öğretmen de sıhhatli ve terbiyeli olmalı. Bu devre çocuğun eğitilmeye müsait olduğu devredir. Geç kalınırsa kazanılmış olan kötü alışkanlıkları atmak güçleşir. Çocukların eğitiminde her zaman teşvik ,tehditten daha iyi sonuç vermiştir. Çocuğa önce, Kur’an ve dinin esasları öğretilmelidir. Taklit kabiliyeti yüksek olduğu için okul öncesinde çocuk kötü arkadaşlardan uzak tutulmalıdır.Yine çocuklara taklitle öğretim yaptırılabilir özellikle namaz kılmakla başlanabilir.Bütün ibadetleri birebir çocuklarla birlikte yaparak öğretile bilir. Çocuğun kabiliyeti bu yaşta tespit edilerek bu yaştan itibaren yönlendirme ve eğitim verilmelidir. İnsanın başkalarına ahlaki eğitim verebilmesi için, önce kendinin ahlaklı olması gerekir. Bir ruh ve beden bütünü olan insan, Allah’ın kendisine verdiği akıl yardımı ile iyiyi kötüden, doğruyu yanlıştan ayırmalıdır.Sonuç olarak din eğitimi sadece okulda verilecek eğitimle sınırlı kalmamalı.Anne baba okulda verilecek eğitimi evde pratike ederek ve uygulayarak çocuğa destek olmalıdır.